Deneme
Desdamona | Serap Koyuncu
İçimde deli bir yanım Mudanya sokaklarında arıyor Uykuya dalan hallerimi Kırk yılın ardında Bıraktığı bir ada çayı kokusunda Bir Selvi yaprağının hışırtısınsa nefesim. Yorgun ve ürkek adımlarım İçimde atılmamış sloganlar Saçlarımda tel tel günahlarım Hafızamda ararken kokunun izini Duruluyorum Eski bir fotoğraf Gibi mazi Gibi...
Bir İntihar | Firdevs Kevser Alagöz
Apansız köreldi gök Nehir söküldü denize Ana baba fakiri Geçti gözünden iklim ferleri Gömlekte bıçak yarası Kırıldı korku Döküldü yalnızlığın demleri oyunbozan bulutlardan Bir ölü dargınlığı üstündeki Bu yaşanılan iklim Bu yaşın alameti değil Çocukça bir sevinç Atladı aklın ucundan
Şehrin Sessizliği | Fatma Akgün
Şehrin gürültüsünde kaybettim kendimi Gökyüzü çekildi damarlarımdan Göremediğim rüyalardan köreldi gözlerim Hüzne komşu olmuş yüreğim Ruhumda müptezel bir hezeyanAdımla seslenseniz irkilirim Şehrin sessizliğinde kaybettim kendimi Şehbalimden döküldü uçurtmalar Artık uçmayacaklar bilirim Bilirim güneş benim için yırtmayacak kefenini Kefen, yokluğundan başka mülkü olmayanlar için Kefen, benim...
Arabesk Hayatlar, Popüler Pozlar | Esra Demirtaş
Çağımızın duygusal ikliminde bir garabet hüküm sürüyor: Duygular yerinden olmuş, sınırlar silinmiş, anlamlar çözülmüş durumda. Gilles Deleuze’ün “duygulanım” (affect) kavramı, artık bir bağlamın değil; bağlamsızlığın taşıyıcısı. Bugünün bireyi için his, derinlikten gelen bir titreşim değil; anlık görünürlük için tasarlanmış bir performans. Duygular geçiyor, sahne alıyor,...
Çocukların Sokak Saltanatının Son Bulduğu Günler | Selçuk Polat
Yollar insan dolu ama çocuklar yok… Hepsi evde. Bir zamanlar sokaklar, çocukların kendi kurallarıyla yönettiği küçük ülkelerdi. Şimdi ise ölümüne ya da karın tokluğuna çalışan büyüklerin gelip geçtiği yorgun geçitler. Sokaklar artık annelerin, babaların ve en çok da kapitalin hüküm sürdüğü yerler. Paranın sahibi kimse,...
Gülmeyin Bana | Muhammed Yusuf Aykut
Hep dışlanan ben olmuşumdur. Gözlerin aramadığı yerlerde durmuşumdur hep. Sokak futbolunda mesela, hep kaleye konulmuşumdur. O hızlı çocuklar, ağır abileri artistik çalımlarla geçip topu ağlara bırakırken, ben kenardan izleyenlerden biri olurdum. Onlara özenerek oyuna dâhil olmak isterdim ama sıra bana geldiğinde, yine kaleye geçerdim. Böyle...
Son Eklenenler
ŞEB-İ YELDA | Mâye
Mademki bir köleyim O halde vakitsizce geçirdiğim Tüm zehirli düşüncelerden sıyrılıp Bilinçsiz olmalı Madem ki meyhane Hasretliklerin artık Geçmemek icap eder akşamı Hayalini düşünerek baktığım gökyüzü, benim. Madem ki düşünmüyorum Neden sessizlikte hep aynı ses Hep o eski çağrının yankısı Mademki kurtulmuştur artık Halep Hama...
Takip Edin