Durduruldu kadınlar, gök sustu
Bir ses koptu yerin altından
Çocuk çıplak ayaklarıyla ezdi yolları
Gökyüzü onun sırrıydı, kimse anlamadı
Bir el saçlarından çekti toprağı
Toprak yarıldı, meydanlar doldu
Yere düşürdü adamlar yüzünü
Bu kaçış, bu korku…
Yaşamak içimde büyüyen bir çocuk gibi
Sevdayla allanmış
Gölgesiyle duvarlara işlenmiş yoksulluğu
Ne olur bırak
Dönsün çocukluğum ve gökyüzü
Bir kez daha kendimde olayım.
