Şehrin gürültüsünde kaybettim kendimi
Gökyüzü çekildi damarlarımdan
Göremediğim rüyalardan köreldi gözlerim
Hüzne komşu olmuş yüreğim
Ruhumda müptezel bir hezeyanAdımla seslenseniz irkilirim
Şehrin sessizliğinde kaybettim kendimi
Şehbalimden döküldü uçurtmalar
Artık uçmayacaklar bilirim
Bilirim güneş benim için yırtmayacak kefenini
Kefen, yokluğundan başka mülkü olmayanlar için
Kefen, benim için
İçinde çölleri barındıran şehir
Rüzgar taşır gözyaşım silüetine
Her sokağında bir ağıt yükselir
Yetim kalır vuslat, inkar eder aşk bizi
Sormadık adres kayboluşumuza
Son kuş uçana dek
Son kış geçene dek
Gölgesinde dinlendik şiirlerin
