Kategori: Şiir

İçimde deli bir yanım Mudanya sokaklarında arıyor Uykuya dalan hallerimi Kırk yılın ardında Bıraktığı bir ada çayı kokusunda Bir Selvi yaprağının hışırtısınsa nefesim. Yorgun ve ürkek adımlarım İçimde atılmamış sloganlar Saçlarımda tel tel günahlarım Hafızamda ararken kokunun izini Duruluyorum Eski bir fotoğraf Gibi mazi Gibi...

Apansız köreldi gök Nehir söküldü denize Ana baba fakiri Geçti gözünden iklim ferleri Gömlekte bıçak yarası Kırıldı korku Döküldü yalnızlığın demleri oyunbozan bulutlardan Bir ölü dargınlığı üstündeki Bu yaşanılan iklim Bu yaşın alameti değil Çocukça bir sevinç Atladı aklın ucundan

Şehrin gürültüsünde kaybettim kendimi Gökyüzü çekildi damarlarımdan Göremediğim rüyalardan köreldi gözlerim Hüzne komşu olmuş yüreğim Ruhumda müptezel bir hezeyanAdımla seslenseniz irkilirim Şehrin sessizliğinde kaybettim kendimi Şehbalimden döküldü uçurtmalar Artık uçmayacaklar bilirim Bilirim güneş benim için yırtmayacak kefenini Kefen, yokluğundan başka mülkü olmayanlar için Kefen, benim...

Kalbim bir kervansaray Ne maskeler düşer ardından Ne için kırık aynalar? Sadece bir yoldaşın geçmesidir hatırda kalan Kalbim bir kervansaray Sanır mısın o, eski bir ilham perisine aşık Gerçek rüyalar tütsülenir duvarlarında Eski yollardan geçenler zaman içinde barışık Kalbim bir kervansaray Burada herkes ‘bir’ için...

Gördüğündür Acıların karasal ikliminde Çoğalan şeyler At sırtından kürtün’ü Sonra Yumuşak mezara yatırsınlar Aşktan öleni Kuruduğu yerden düşen Alın yazısında bir nokta ve hiç duymadan çektim eli etekten Dağ başlarına yürüdüğüm Nergis vaktidir sararan Ömrün yarısı gurbet Diğer yarısı yol kenarı gölgelik Birden gidelim deme...

Durduruldu kadınlar, gök sustu Bir ses koptu yerin altından Çocuk çıplak ayaklarıyla ezdi yolları Gökyüzü onun sırrıydı, kimse anlamadı Bir el saçlarından çekti toprağı Toprak yarıldı, meydanlar doldu Yere düşürdü adamlar yüzünü Bu kaçış, bu korku… Yaşamak içimde büyüyen bir çocuk gibi Sevdayla allanmış Gölgesiyle...

Mademki bir köleyim O halde vakitsizce geçirdiğim Tüm zehirli düşüncelerden sıyrılıp Bilinçsiz olmalı Madem ki meyhane Hasretliklerin artık Geçmemek icap eder akşamı Hayalini düşünerek baktığım gökyüzü, benim. Madem ki düşünmüyorum Neden sessizlikte hep aynı ses Hep o eski çağrının yankısı Mademki kurtulmuştur artık Halep Hama...